Perhatian!!!

Semua cerita ini adalah hakmilik Puan Saiman dan tidak dibenarkan untuk diulang terbit oleh mana-mana pihak tanpa keizinan dari tuan empunya blog.

Friday, May 20, 2011

Mengejar keretapi siri 1

Rindu sama gua kan.........ala, memang rindu la tu. Terima kasih la sebab rindu sama gua...bukan jak rindu, siap tenung2 blog gua yang lamaaaaaa tidak kena apdet ni kan. Bukan jak ada sarang labah2, labah2 pun besar macam tapak tangan......penat gua bubut aka kejar tu labah sama penyapu.....warghkakakakaka.....


Setelah berpindah ofis di tingkat yang baru....dan setelah sakit2 belakang dan badan gua pun ambil la cuti hari satu yang lepas, kebetulan hari 2 tu cuti wesak kan....gua pun angkut la parents gua, laki sama anak2 gua pegi naik keretapi. Mula2 merancang mau naik keretapi dari Tg Aru pegi Papar.....sekali sampai di stesen Tg Aru....keretapi suuudaaaah jalan....warghkakakakakakka....adeh.......


Tapi indak apa....ada rancangan kedua...pegi Papar, naik keretapi turun di Tg Aru...siap!!!! Abis masalah......TAPI!!!!! yang jadi masalah pula, baru pukul 8.15 pagi, keretapi dari Papar ke Tg Aru pula jalan jam 12 lebih. Oh jangan susah ada lagi rancangan ke-3.....


Mula2...singgah di Putatan dulu minum2...lepas tu tiba2 masa minum2 tu, gua cakap la sama laki gua, gua mau pegi jalan2 dulu di Papar....ok, laki gua bagi green lite. Biasa la kan, kalau ada bini yang cantik, gebu dan baik hati, mana la tu laki bagi jalan2 sebarangan kan.....warghkakakakakakaka <--- ok, sambung balik cerita, ni kalau di biar ni, makin puji diri sendiri ni...warghkakakakakkaa....sila abaikan keriakan ini yer kawan2.....


Lepas minum makan bermula la pengembaraan kami anak beranak!!!! Dekat jak mau sampai di jambatan Papar...tiba2 gua dapat seru mau pegi Bongawan la pula.....terus gua cakap la sama laki gua...'pa, awal lagi ni, boleh ka kita pegi jln2 di Bongawan...' terus laki gua angguk2 kepala...gua apa lagi senang hati la....sepanjang jalan pegi Bongawan tu gua nampak di kiri dan kanan jalan, ramai orang berjualan ikan masin, ikan bilis kering dan udang kering. Owh...tidak dilupakan juga buah tembikai...... Tapi tidak pula gua terambil gambar...sibuk bah gua membeli...yang jadi tukang pilih2 buah tembikai pula, bapa gua la....warghkakakkakaa <---- ehemmm...gua kan anak kesayangan bapa gua......ni kalau adik2 gua baca blog gua ni, ada la gua kena kutuk kaw2 ni....hahahhahahaha....


Masa dalam perjalanan pegi Bongawan tu, gua cakap la sama bapa gua, yang gua pernah nampak ada kawan gua buat posting di fb pasal ada 1 kedai makan nama dia Bon* Joy*......terus bapa gua cakap 'sedap tu rojak sama soto dia...' wah!!! Bapa gua pun dengan semangat yang berkobar2 mau makan di kedai tu....warghkakakkakaka....sampai jak di Bongawan, bapa gua pun tunjukkan la jalan pegi 'kedai lama' dan bila laki gua parking jak di tepi kedai tu, bukan main lagi bapa gua kelam kabut turun, sampaikan mummy gua pun geleng2 kepala..... sampai la gua cakap, 'pelan2 pak, kedai tu baru buka tu...' bapa gua ketawa jak bila dengar gua cakap begitu......


Bapa gua yang penuh dengan semangat tu, duduk jak di kedai tu terus minta rojak ayam ngan kopi, laki gua minta nescafe dan cuma makan kuih2 saja. Bapa gua beriya2 suruh gua minta rojak...'cuba la, sedap..' bilang bapa gua. Gua pun sama mummy gua minta la rojak 'kecil' sebab gua kan sudah makan di Putatan....errr... bukan gua diet ah......hahahahhaa.....


Nah!!! Cuba bah kamurang tinguk bapa gua tu, bukan main lagi di indak peduli gua ambil gambar.....makan betul dia. Laki gua yang ensem...*wink* dan anak2 gua....<-- baju merah tu anak gua la, yang baju oren tu anak adik gua, tapi anak gua jugak bah kan.....Masa ni sibuk durang tinguk bapa gua makan...sampaikan bapa gua mau suap durang pun durang indak mau, sebab durang masih lagi kenyang....


Ini rojak gua, memang sedap...patut la bapa gua beriya2 suruh gua cuba....rojak dia memang lain. Mee rojak tu bukan gua mee kuning basah tu, tapi gua mee kuning yang kering tu. Lepas tu ada potongan seakan2 kuih cucur udang..... potongan ubi yang digoreng dan rasa kuah kacang rojak yang begitu berlainan rasanya...tapi memang sedap.



Lepas makan, bapa gua jalan2 di pekan Bongawan ni, gua pun ambil la kesempatan ambil gambar...tapi tidak la banyak gambar yang gua ambil. Sebab malu juga gua, asal jak gua ambil gambar, semua tinguk2 gua...barangkali dalam hati durang kan 'apasal la perempuan cantik ni ambil gambar ni.....' owh......yang cantik tu gua sengaja2 tambah...warghkakakakakkaka


Sibuk anak2 gua ni bermain2 di kakilima kedai ni. Mana durang pernah pegi kedai2 lama begini. Jadi tahap kehairanan dan kejakunan tu adalah tinggi....warghkakakakakkakakaka..... Di kedai hujung itulah kedai Bon* Joy*. Bukan apa, ramai orang dalam kedai tu, jadi gua pun segan sikit la mau ambil gambar dari depan tu. Tolong maafkan tahap ke'malu'an gua yang tinggi tu yer, kawan2.......


Bangunan lama dan dewan orang ramai......dan dibumbungi oleh langit yang biru dan awan2 yang cantik....cewahh!!!!!



Motosikal-motosikal dan basikal yang dibiarkan bersendirian......kemanakah tuannya??? Nampak basikal tu...... percaya ka kalau gua cakap, tu basikal tiada kena rantai...kena kasih sandar jak di dinding bangunan tu......tiadapun orang mau curi...best kan pekan ni.....


Nampak papan iklan yang berwarna merah tu, bangunan yang kecil di belakang papan ikan tu adalah klinik kesihatan Pekan Bongawan. Gua perhatikan, ramai yang keluar dari klinik tu akan singgah duduk makan dan minum di kedai makan yang rojaknya sedap.....sebab klinik dan kedai tu hanya berhadapan sahaja....


Bila gua nampak kedai2 lama ni, gua teringat kedai2 lama Putatan satu ketika dahulu...seakan2 begini la...sebelum bertukar wajah seperti sekarang...



Selesai mengambil gambar.....laki, anak2 sama mummy gua dalam kereta...bapa gua pula hilang, bila gua tanya mummy, mummy gua jawab...' bapa ko minta ambil sana dekat pasar jual pisang...'.Dari jauh gua nampak bapa gua beli pisang......


Bapa gua bersama anak adik gua...anak gua jugak kan....warghkakakakaka.....





Masuk jak bapa gua dalam kereta....terus bapa gua cakap..


Bapa gua : punya murah pisang sini....1 ringgit jak 1 ikat.....


Gua : Berapa la bapa beli....


Bapa gua : 4 ringgit jak.....banyak betul dia bagi....


Bila gua bagitau bapa gua, punya la jauh kami beli pisang....terdengar gua bapa sama mummy gua ketawa....


Dalam perjalanan pegi Papar tu, bapa gua pun bagitau la yang sudah 20 tahun dia tidak makan rojak di Bongawan tu. Itulah sebab kenapa bila sampai di Bongawan tu bapa gua terus masuk di kedai tu.


p/s : dulu2, bapa gua kerja di Papar seblm bapa gua ditransfer di Penampang dalam tahun 1990. Bapa gua kerja di Papar dari tahun 1974 , jadi kalau ada inspection, bapa gua selalu singgah di kedai makan tu. Jadi setiap kali ke Bongawan, jadi kewajipan sudah singgah di kedai tu. Oh ya, makcik yang kerja di kedai tu, kenal betul sama bapa....sampaikan dia cakap sama bapa....'sama la sudah kita ni.....tua sudah, skrg ni, anak2 kita sudah mau ganti kita'...wah!!!! Nostalgia betul ni......


p/s/s: hari satu tu adalah hari sekolah, oleh sebab gua laki bini cuti, maka gua pun kasih 'cuti' la anak gua. Bila anak adik2 gua dengar gua mau naik keretapi, maka durang pun cuti juga sendiri....warghkakakakakaka...



sambungan akan datang.........Papar..here we come.....



Puan Saiman 'signning off'...









Thursday, May 5, 2011

Oh!!! Kenal pulak ko sama aku!!!!

Sekarang ni, ofis gua memang huru hara....sana sini orang pindahkan barang2... sudah 2 hari ni gua sama bos gua naik atas...pegi tinguk ofis kami.... <--- sila maklum gua ni cuma kuli....jadi kuli mesti sedar diri.... dan gua memang bernasib baik gua dapat bos-bos yang baik hati dan sporting<--- sila percaya....bukan mau ambil hati atau angkat kaki, tapi memang itu kenyataan <--- gua harap2 tiadalah orang di ofis gua ni baca blog gua ni....<--- memang pun tiada orang baca pun, jgn ko perasan sana......warghkakakakakkaa!!! Memandangkan kami ber3 jak dalam bahagian kami ni, jadi kalau sudah gua cakap bos2 tu, bermakna orang ke3 yg BUKAN bos tu adalah gua. Jadi sila maklum...


Kalau bukan esok, kemungkinan hari satu depan, naik la sudah kami pegi atas ni. Jadi sebelum pc dan talian internet gua ni diputuskan nyawa...gua pun mau apdet la dari tempat lama ni sebelum apdet lagi dari tempat baru nanti. Gambar di bawah, iniiiii la tempat gua sekarang ni. Macam kapal pecah pun ada...kiri kanan, atas bawa depan belakang, semua la kotak.





Tapi apa kes, belum pun lagi pindah, gua sudah rasa sakit2 badan ni. Gua rasa belakang sampai la kepala gua sudah start sakit2. Kalau hari ni masih lagi sakit2 sampai bisuk, kena la gua pegi refleksologi ni <-- sambil jeling laki gua.....<--- ketara la bah mau minta sponsor kan....



Sekarang ni emosi gua sekejap2 berubah...kejap2 hepi semacam, sekejap2 sedih...sedih pun kau2 punya sedih la.... terutama bila gua baca newspaper pasal seorang ibu yang kehilangan 3 orang anak sekali gua, yang hanyut di bawa arus sungai..... bila gua nampak gambar ibu tu yang tengah melihat 2 orang anaknya yang terbaring kaku dan seorang lagi yang setakat ni belum dijumpai membuatkan gua betul2 menangis....sedangkan anak sakit pun kita susah hati, inikan lagi anak sudah tiada....bukan seorang tapi kesemua sekali. Gua mendoakan semoga ibu ini tadi dapat menguatkan semangat. Berat mata memandang, lagi berat bahu yang memikul....



Ok, gua ada 1 cerita yang gua membuatkan gua terfikir. Bukan 1 kali lagi gua fikir, tapi berkali2...berhari2....



Dulu!!! Ada orang tu...uiiii berpangkat.... pangkat dia memang besar... terus terang, pangkat orang tu lebih besar sikit dari badan gua...guakan gebu.... masa orang ni masih lagi kerja.....kalau berlimpas sama gua...percaya atau tidak...indak pernah dia nampak gua, padahal limpas sebelah menyebelah ni.... <---- mungkin gua ni halimunan...tapi seingat2 gua, belum pernah lagi gua ni bertapa di mana2 gua. Oh...baru gua ingat...dia tu orang berpangkat pula, gua ni kan kuli, mana sama taraf. Tapi kerana menghormati dia, bila gua nampak dia, gua senyum. Tapi dia tidak senyum sama gua balik. Mustahil dia tidak nampak gua senyum, gua sama dia bertentangan mata bah..Oh tidak apa, mungkin dia tidak nampak gua. Tapi yang gua hairan, bukan gua jauh....gua dekat jak pun.... berlimpas lagi tu....oh tidak apa bah. Tidak apa tidak senyum sama gua. Tapi bukan ka lebih bagus kalau tidak mau senyum pun, hanya menggangukkan kepala pun ok jugak. Tapi kalau sudah tidak senyum, jangan harap la mau di 'angguk' kan. Oh tidak apa!!!!!!



Bulan lepas gua nampak dia. Oh..lupa pula, dia ni sudah pencen. Kebetulan gua sedang berbaris di pejabat pos. Dan dia juga mungkin ada urusan di pejabat pos. Kami bertembung mata. Dia senyum sama gua. {{{{BIG MISTAKE}}}}} Gua langsung tidak senyum kembali apalagi menganggukkan kepala. Gua terus menolehkan kepala. Kenapa ??? Oh bukan gua sombong!!! Gua takut gua yang salah orang. Sebab apa?? Kalau dulu dia tidak kenal gua, kenapa sekarang, baru terhegeh2 mau senyum dan mau menegur. Oh!!! Baru gua ingat...sebab kau sekarang bukan siapa2 kan. Lagipun gua dulu sama sekarang mana berubah...dulu gua gebu, sekarang ni pun gua masih lagi gebu....jadi kenapa dulu kau tidak kenal gua, sekarang ni tiba2 kenal la...ATAUPUN....kau terlanggar batu, lepas tu kepala kau terhantuk, lepas terhantuk tu terus la kau ingat gua ah......tiba2 kan!!!!!



Gua memang betul2 hairan jenis2 orang yang begini. Sombong tidak bertempat. Mungkin orang2 jenis begini ni kadang2 tidak sedar yang satu hari nanti durang pun akan pencen dan pangkat itu akan hilang juga. Tapi tidak semua orang begini. Ada juga orang2 yang gua kenal masih lagi kenal 'rumput di bumi'. Kita pun sedia maklum la orang2 begini ni umpama enggang.... terbang tinggi di awan biru, tapi jangan lupa, enggang pun kalau penat terbang, akhirnya akan hinggap di pohon kayu juga, belum pernah lagi enggang hinggap di kapal terbang yang sedang terbang di udara. Entah la, mungkin orang begini ni spesies enggang yang makan beger kali.....

Lagipun, bukan semua la bah staff 'bawah' yang suka ambil kesempatan. Tapi apa salahnya kalau staff senyum, senyum la bah balik. Bukan juga sekali mau senyum, terus mau kena minta duit kan. Sebab satu hari nanti bila kita bukan lagi siapa2....maka orang2 yang dulu kita tidak tinguk tu la nanti yang kita minta tulung tu...





p/s : hari ni hari kau...bisuk2 hari orang lain pula. Masa kau berpangkat, semua urang mau pigi siring2 kau tu...bukan apa, mau pok naik pangkat bah.... jadi urang yang jaraaaang di siring2 ko tu, indak la ko nampak kan...tapi bila ko sudah pencen...jangan ko pikir tu urang yg dulu2 di siring ko tu ambil peduli sama ko....yang ada keperluan jak bah selalu di siring2 ko tu.....jadi lepas tu baru la ko mau senyum2, tegur2, tepuk2 bahu...padahal dulu, gajah limpas pun kau tidak nampak kan......



Puan Saiman 'signning off'.....