Perhatian!!!

Semua cerita ini adalah hakmilik Puan Saiman dan tidak dibenarkan untuk diulang terbit oleh mana-mana pihak tanpa keizinan dari tuan empunya blog.

Tuesday, June 29, 2010

Pendek ka panjang??

Ellooo.... nah kan apa gua cakap kelmarin. Kalau gua rajin, gua apdet la, kalau gua indak rajin, itu2 jak la kamurang baca.... Gua sebenarnya tiada apa2 mau cerita, cuma ni tangan gebu gua gatal betul mau menaip. Puas gua belek2 tangan sama jari2 gebu dan kulit gua yang halus mulus ni. Bukan apa, takut jugak gua kalau2 tu panau atau kurap dengki sama kulit gua yang putih melepak ni. Mana tau durang mau cuba2 singgah...ishhh...palis2 kan...sib baik teda bah kurap...(nah...kalau Sis Honey baca ni, senyum2 la dia tu tau..).
Sejak gua demam tempoh hari kan, gua teda bah keluar rumah....ehhhh ada pulak. Itupun pegi ospital jak. Pegi check darah. Mana la tau kan kalau2 kena denggi itupun doktor yang cakap bukan gua. Hidup gua selama gua sakit tu...rumah, ospital...ospital, rumah. Rindu tau gua sama lampu2 di jalanan tu. Gua rindu mau tinguk bangunan2, rindu mau tinguk flyover sana jalan tg aru yang entah bila siap...opsssss...... hehehehheehee
Jadi semalam, lepas jam 8.00 malam... di malam yang sunyi (apa indak sunyi, anak gua sudah tidur...dia kan demam... bibik gua di dapur, gua dalam bilik, laki gua tengah buat kerja dia di 'study room'...tiba2 gua dapat satu idea...baik punya....oii....oiii... bukan la...bukan buat projek...indak bagus tau, kamurang ni.....otak kuning betul....gua keluar bilik terus jumpa laki gua.... gua nampak laki gua sibuk sama notebook dia...gua terus tinguk apa dia tinguk di internet kan. Bukan apa, kalau tinguk yang best punya, bulih la gua tumpang sekaki....kihkihkihkihkih...<--- nah berdusa ni, sangka bukan2 sama laki kan, tapi indak apa....laki gua jugak...kahkahkahkahkah....tapi hampa....laki gua sibuk tinguk 'kerja' dia...ntah apa tu...byk tul tanda jalan... oleh sebab sudah kedapatan. Laki gua pun heran nampak gua senyum2.... terus ini lah yang jadi...
Laki gua yang ensem : Kenapa cubuk2 ni...?
Gua yang sakit tapi tetap maintain cantik, walaupun gebu sudah indak berapa gebu lagi <--- ini Sis honey yang ckp...kihkihkihkih : teda apa2... <--- kaverline.... Errrr.... jom jalan.... (gua tau, gerenti indak bulih punya, sebab anak gua tidur..lagipun, laki gua tengah buat kerja...)
Laki gua yang ensem : Bah.....
Nah....indak ko terkejut tu..... nah..... terlanjur sudah kena cakap ok, mau indak mau terpaksa la gua jalan. Ala, bukan pegi mana pun, dalam kereta jak. Pusing2 KK. Sajalah kan gua mau juga tau, mana jalan yang berlubang, lampu jalan mana yang cuma ada tiang tapi teda lampu. Kereta mana yang teda lampu ketiga. Rindu juga gua bah mau tinguk urang bercumbu-cumbuan dalam kereta....<---nah ini berdusa sudah ni....kihkihkihkihkihkihkih..
Sempat lagi gua singgah bank. Tapi bukan gua kasih keluar duit, gua poww duit laki gua la. Sepa suruh laki gua indak kasih beli gua gelang kan, cuba kalau dia kasih beli, mana gua pow duit dia tu <--- berdusa ka tu ah... tapi laki gua bilang indak berdusa tu, sebab itu duit nafkah utk gua.......kahkahkahkhakahkahkha....nah kan...ini bukan gua cakap, laki gua yang ensem tu yang cakap....
Selesai urusan di bank, kamipun pulang. Tu laki gua bawa minum di SR, tapi, macam mana la bah gua mau turun...sudahlah pakai baju tidur kelawar, tudung pun macam Mak Esah baru pulang dari Pasar....kahkahkahkahakhah.....terus la bah indak jadi, tapi tu laki gua sudah janji sama gua, nanti dia bawa gua sama anak gua pegi SR, makan kek...biasalah, guakan sudah hilang 5 kilo tempoh hari, mestilah mau ganti balik kan. Mana siok kena peluk2 kalau bukan badan yang gebu ni kan....indak percaya tanya laki gua....kahkahkahkahkahkahkah....

Bah, itu sajalah cerita gua hari ini....<--- tembirangkan, tadi cakap indak tau mau taip apa, sekali tinguk....nah panjangggg.......oiii oiiii..... bukan panjang apa ah....cerita bah maksud gua.....kahkahkahkkahkahkahkah
p/s : jangan kamurang heran kalau ada unsur2 18sx, cerita kali ni. Gua syak, ini akibat banyak betul ubat kimia yang sudah masuk dalam darah gua....ishhh...ishhhh...ishhh....
Puan Saiman 'signning off'....

Monday, June 28, 2010

Mau cucuk...cucuk la bah.

Bah.... apa kabar kamurang ? Gua harap semua sihat sejahtera. Kalau rasa mau demam ka, tu ingus mau keluar ka, rasa-rasa tu leher macam mau sakit ka, bah, pegi la kamurang cari ubat atau lebih bagus jumpa doktor (kalau bagus nasib, dapat la jumpa doktor yang ensem atau cantik, senyum memanjang, cakappun slow saja... kalau indak bagus nasib, dapatlah jumpa doktor yang muka macam kena tampar malaikat dan kasar macam indak pernah dapat gaji). Kalau tu kulit rasa gatal-gatal ka, pegi la cari ubat gatal atau ubat kurap ka, tapi kalau tu hati gatal2... jangan pulak kamurang telan rondap...kihkihkih...nanti lain pula jadi..... ala gua gurau2 jak bah....jgn la bah marah, gua tau la ada yg sakit hati sebab England kalah...opssssss.... sori2 terlepas cakap pula. Itu lain tajuk......

Apa ??? Kamurang rindu sama gua... nah, itulah bah gua malas mau kasih tau sama kamurang... gua indak juga mau tembirang sama kamurang. Nanti kalau gua kasih tau, kamurang sangka pula gua yang cantik, gebu, sopan santun ni mau menembirang sama kamurang. Gua teda apdet blog gua, bukan apa.... gua sebenarnya pegi bercuti....Bukan...bukan pegi tangkap tokek..... walaupun gua ni tamak haloba tapi tidak la sampai telampau2 lebih tamak bah, gua kasih chan sama urang lain bah. Kalau semua la pegi tangkap tokek, sepalah yang mau lastik cicak rumah kan.... ishhhh.... bukan juga gua pegi lastik cicak bah. Gua bercuti....betul2 bercuti.....

Bukan jugak gua pegi mana-mana (mana bulih jalan2 owhh... anak gua kan sekolah). Jadi sebagai seorang ibu yang cantik dan baik hati, mana bulih kasih tinggal anak di rumah sama bibik. Gua kan ibu mithali (indak percaya tanya Honey.....walaupun kami indak pernah jumpa, dia saja yang akui gua ni cantik, gebu dan sopan santun)... indak percaya cuba baca tinggalan komen dia......kahkahkahkahkahkahkahkahkah........ ----->Sis Honey, jangan marah...kakak main2 saja...bila la bulih jumpa ni ah...wink2

Gua sebenarnya menghilangkan diri sebab gua ampai2 sakit di rumah. Gua kena demam. Demam yang teruk. 11 hari gua demam. Dalam 11 hari tu, 8 hari gua menggampai. Di klinik kerajaan, gua kena masuk air 2 botol, makan ubat. Check darah. Makan ubat berjenis-jenis. Dan berkat ubat2 kimia tu la, gua sudah sihat. walaupun tu berat badan gua kurang (tapi indak jugak bulih pakai kebaya ni <--- kalau gua pakai kebaya, biasalah tu pinggang gua kalah sikit dari kerengga kan, jadi adalah urang menitik2 air liur nampak gua... menitik air liur tu bukan pasal apa, mau muntah bah. Jangan kamurang bayangkan gua macam saloma...uiiinaa jauh betul beza tu geng..) sebab ni pinggang gua ni terlampau ramping bah...kahkahkahkahkahkah
Demam yang kena sama gua ni kali, betul2 kick betul. Sampai gua bulih hilang 5 kilo...isshhh....5 kilo bah geng. Bayangkan kalau tu 5 kilo tu daging lembu 'isi manis'...RM27 satu kilo, nah berapa sudah tu. Masa gua indak sihat ni la, tu laki gua offer makan macam2. Kalau gua sihat....jangankan offer, gua hint2 pun, tu laki buat indak peduli jak tu. Nasib baik la, ada anak gua yang ensem tu. Terpaksa la gua guna nama dia. Walaupun gua sebut2 nama dia, indak jugak gua kena kasih beli gelang.....isshhhh apa ni, gelang bulih tersebut ni..... walaupun gua baru sihat, tapi minta beli gelang...tatap.....kihkihkihkihkih..... gua harap2 la laki gua baca blog gua ni, kalau dia indak mau baca, nanti gua paksa jgk dia baca tu.....kihkihkihkihkih...biasalah gua kan kuku besi.
Oh ya...untuk cuci mata di hari Isnin ni, silalah tinguk gambar dibawah ini yer kawan-kawan. Inilah gambar tangan gebu gua yang cantik, lembut mulus telah dicucuk jarum dan dimasukkan air....2 botol lagi tu. Sedih gua, ternoda sudah kesucian tangan gebu gua ni. Nasib baik gua dapat doktor yang cantik, lemah lembut... cuba la kalau gua dapat doktor yang gaya dia macam indak pernah dapat gaji, indak dia takut kena sigung siku gua ni...kihkihkihkihkihkihkih.....

Masa gua kena tambah air ni kan, macam2 la cerita dari pegawai2 perubatan yang gua dengar. Yang bikin takut ada, yang lucu ada, yang bikin sakit hati pun ada. Gua dengar jugak durang buat komplen sesama sendiri pun ada. Tapi indak apa la...biarlah cerita tu tinggal di bilik rawatan tu. Dalam 2 jam gua berbaring tu, ada orang minta balut kaki la, sebab terseliuh. Ada yang bawa anak la, sebab dalam hidung anak tu ada sesuatu. Gua respect la sama staff2 perubatan di Klinik Luyang tu, walaupun sudah malam, durang masih lagi bertugas dengan penuh wibawa dan betul2 'baik' la sama pesakit. Gua yang sakit ni pun bulih ketawa2 bila dengar durang bercerita.

Nah...banyak sudah gua tulis ni. Penat sudah ni jari. Tu tangan yang bekas kena cucuk jarum pun sakit sudah <--- tembirang ni, indak pun sakit, malas sudah bah mau taip banyak2 bah tu. Errr...gua berhenti dulu di sini la. Kalau gua rajin, bisuk2 gua apdet lagi, kalau indak nah.....balik2 la kamurang baca iniiiii saja ah.....

p/s : oh ya, kamurang ingat ka lagi post gua pasal gua mandi manda tu. Jgn kamurang harap mau baca di suratkhabar. Macam2 urang kol gua. Alasan yang durang bagi, bulih gua ibaratkan macam tu Gunung Kinabalu pun bulih lari bah, kalau dengar alasan durang.

Puan Saiman 'signning off'...

Wednesday, June 16, 2010

Tsk..tsk...tsk... (apa la tu)



Bah...apa khabar? Sia sihat bah...lebih sihat dari biasa...kihkihkihkih. Dari Kaamatan tu kan, hari-hari hujan. Syukur jugak Tuhan kasih turun hujan, kalau teda hujan, lama2 sayur pun teda bah. Jadi bila hujan, dapat juga tu tumbuh-tumbuhan 'minum' kan (coverline bah tu, sebenarnya jimat air bah, indak payah siram tu bunga, terutama di rumah gua la bah). Urang-urang yang tinggal di kampung pun tidak sudah susah hati, dapat jugak bah durang sambut air hujan. Sia pun heran, ada kunu tu paip masuk kampung, tapi apasal bila buka tu paip teda keluar air. Ohhh... mungkin ada air bah keluar tu, cuma mata kasar kita indak nampak bah kan <---pun ayat coverline bah ni. Kesian bah urang kampung. Kalau sia balik kampung laki sia kan. Buka paip. Ada juga bah air keluar. Tidak jugak sia mau tipu kan, nanti berdusa. Tapi tu air dia kan warna milo. Kalau cuci baju sekolah kan, terus kuning bah tu baju. Indak payah bah mau kasih taruh klorok, bikin buang duit saja beli klorok tu. Indak jugak putih tu baju tu. Kenapa tu ah ??? (sambil garu kepala) tsk...tsk...tskk.. Kesian bah urang-urang kampung ni.



Itu pasal air. Ini pulak pasal jalanraya. Kadang2 kan, tu jalanraya bah, bagus-bagus indak sakit pinggang kan, sekali limpas tu jalanraya kan trus bulih rasa macam mau putus bah pinggang.. tu jalan raya kan, bulih dapat anugerah jalanraya terbaik Camel Trophy Challenge bah....(adakah lagi ni Camel Trophy ah....) tapi bagus lagi kalau ikut tu Camel Trophy, dapat jugak hadiah kalau menang. Kalau indak menang pun dapat jugak masuk nama (peserta) di newspaper, tapi ini, sudah la teda dapat apa2, abis bah perut kereta. Macam mau putus jantung bila dengar bunyi perut kereta kena gisir lubang. Bagus kalau ada urang yang tulung bayar kalau tu kereta masuk workshop kan, ni kitaaaaa jugak yang bayar. Belum abis bayar sama abang bank, kena bayar lagi di kedai abang woksop....nah indak ka dabel trabel tu.



Itu pasal jalanraya. Ini pulak pasal harga barang. Urang yang laki bini kerja pun bising bah bila harga barang naik. Semua la bah naik. Minum air pun mau 30 sen bah sekarang. Di bandar pun sudah kita terasa betul tu harga barang. Sampai kadang2 terasa jugak kita macam mau hantuk kepala bah di supermarket (tapi nanti urang bilang kita sot sot sudah pulak kan) Bukan mau tembirang la. Sekarang ni kalau bawa 50 ringgit, bakul supermarket pun indak penuh bah (troli jangan cakap la <-- gua bawa troli juga, tapi gua kasih masuk anak gua dalam troli, supaya teda dia bulih ambil apa2 <--trick tu geng...itu nama dia trick ibu yang cantik dan baik hati <--- ini lagi statement coverline, indak cukup duit bah sebenarnya tu. Mau beli beras yang bagus sikit, tu harga dia macam mau beli ikan kelas A bah. Belum lagi beli barang2 lain kan. Indakkan kita indak beli garam sama gula kan. Indakkan kita indak beli minyak masak. Sardin dan kawan2 sardin (makanan tin bah). Ajinomoto jangan lupa ((sepa tidak makan ajinomoto, angkat tangan. Gua indak angkat tangan, sebab gua beli bah. Ini gua indak tipu). Kicap, segala adik beradik sos, yang paling penting MEGI... jangan kamurang tembirang indak beli megi ah... gua pun makan megi bah, walaupun lepas makan megi, gua sakit perut sampai guling2 di katil, ini betul, sila percaya.



Cerita pasal gula. Sepa bah pandai2 bilang kurangkan manis dalam minuman. Ini kalau kita yang bekerja. Cubalah bah kamurang bayangkan. Kalau dulu2 kamurang buat minuman 1 cawan, kamurang mimang guna gula setengah sudu saja, tapi kalau harga sudah naik, kena lagi kamurang kasih kurang, nah mau kasih kurang macam mana lagi. Oh ya... janganlah kamurang minum2 manis. Bila kurang gula dalam darah. Kamurang pengsan. Nah..jangan susah hati. Masuk ospital. Di sana gerenti kena tahan. Makan free ma.....Jadi orang2 yang buat kempen ni kan, durang bukan susah tu, durang kan hari2 makan di otel. Kita urang kampung ni, indak payahlah bah beli gula. Jaga kesihatan bah. Apa???? Takut pengsan. Indak apa bah, kita urang susah, teda juga urang peduli tu. Cuba lah bah urang kampung yang kerja nelayan tu, uang kerja tanam pagi. Macam mana lagi mau kasih kurang gula dalam mimuman durang. Kalau makin mahal gula. Ohh... gua lupa pula. Kita kan urang susah. Urang susah ada power pulak. Power ajaib. Bukan kuasa Gaban atau Ultraman 3. Tapi kuasa ajaib yang bila kita kasih masuk gula di hujung2 sudu kecil, tapi tu rasa kupi macam 2 sudu m makan..kan...kan..kan....Cuba bah kalau kita pegi mana2 perjumpaan urang kampung sama urang besar2 ni. Kalau urang kampung meluahkan perasaan, tu urang besar, cuma angguk2...lepas tu bagi janji manis bagai menanam tebu di tepi bibir <---- wah... bulih jadi cekgu ni...bagi alasan la bah tu kan. Tapi tiada tindakan tu. Paip kena kasih. Tapi tiada air. Ohhh ada pulak tangki biru kena kasih utk sambut air hujan. Tapi hujan kan jarang turun. Ohh..jangan risau, sambut saja air embun. Air embun mana dapat kumpul, matahari terbit, embun pun hilang. Tidak dapat sambut air embun. Oh jangan risau, belakang rumahkan ada telaga. Tapi tu air telaga kan kutur. Berlumpur lagi. Tapi apa bulih buat. Terpaksa juga pakai. Mau indak mau terpaksa juga guna air telaga. Macam mana mau masak, mau minum. Apa bulih buat, terpaksa juga guna. Mana urang lain tau kan kesusahan urang kampung ni. Sebabnya entahlah...tapi tunggu mau dekat meng un di.....nah..... faham2 la bah ah...


Aikkk... apa bah gua tulis ni. Jangan kamurang kasih salah gua, Sila salahkan perasaan gua. Gua syak gua kena kejutan pembayaran yang tidak masuk akal masa beli barang2 keperluan rumah hari minggu yang lepas. Nasib baik anak gua baru 2. Kalau 12.........nah...pingsan......



Tapi anak 1 ka, ada anak 2 ka, 12 ka....semua rezeki dari Tuhan bah kan. Terima la seadanya....kihkihkihkihkihkih....(teringat pula dulu2 masa gua kecil tinggal di kampung. Belakang rumah ada sungai..dalam sungai ada ikan,ada udang. Tepi rumah ada sayur lemiding, kangkung, ada jambu batu. Ada durian belanda). Tapi sekarang ni belakang rumah gua ada nangka (itupun nangka orang ramai <-- sebab ditanam di luar kawasan <--sampaikan nangka yang maid gua balut pakai karung, pun sudah hilang, bukan hilang karung saja sama buah2 nya sekali...alahai...padahal gua mau bagi sahabat gua si cik Honey...sabar yer dik, lain kali yer..) sebelah rumah gua pula... teda lemiding, tapi rumah urang....alahai....


Susah-susah begini, bagus hujung minggu ni gua laki bini sama anak2 gua pegi tangkap tokek....kahkahkahkahakhaka...TOKEK mahal owhhh (itu yang gua dengar la).... Gambar tokek di bawah diambil dari rumah Encik Google..Terima kasih Encik Google...
Kalau tangkap 1 tokek dpt 20 ribu, wah kalau dapat 10 tokek, wah....bulih beli rumah cash owhhh (nah...inilah nama dia tamak haloba) belum pun lagi pernah nampak tokek sudah angan2 macam-macam)..... isshhhhh....tsk..tsk...tsk..



Puan Saiman 'signning off'.....





Tuesday, June 15, 2010

Cerita Manis.


Cubit paha kiri yang gebu, paha kanan yang gebu jugak terasa sakit. Mesti kamurang pernah dengar pepatah ni kan, cuma buang jak perkataan gebu tu. Perkataan gebu tu sebenarnya sesuai utk gua saja. Biasalah orang cantik...kahkahkahkahkahkahakah (harap2 kalau Labpapa baca ni, jangan dia demam sudah la...kihkihkihkihkihkih.. bukan demam apa, geli kali dia baca...kahkahkakahkahkah...) <--Labpapa, gua gurau2 jak ahh.... issshhh...apa gua melalut cakap ni... ok balik kepada cerita asal...


Ok... gua ada satu cerita. Cerita ini dimulakan dengan ayat berikut ...


Pada suatu masa dahulu. Seorang gadis yang ayu, cantik, lemah lembut, berbakat (semuanya bagus2 la, kalah Sinderela, siapa la tu ah..) berkahwin dengan seorang lelaki yang baik dan ensem..kahkahkahkahkahkahkahkah...erkkkk....isshhhh berdusa ni tau kalau ketawa2 ni...kihkihkihkihkihkihkih...


Dipendekkan cerita, adik perempuan kepada lelaki tersebut telah dipanggil Tuhan (meninggal dunia). Dan meninggalkan seorang anak lelaki yang dipanggil Manis. Manis tinggal bersama dengan makciknya di kampung. Makcik tersebut adalah kakak kepada bapa Manis. Tinggal begitu jauh di pedalaman. Bermandikan air hujan dan bertandaskan pasir di tepi pantai. Boleh dibayangkan bagaimana kehidupan Manis bersama keluarga makciknya. Bapa Manis tidak tinggal bersama. Kerana dia bekerja di tempat lain. Walaupun di daerah yang sama.


Sehinggalah musin cuti sekolah. Isteri kepada lelaki yang ensem tersebut ataupun isteri pakcik kepada si Manis ini meminta supaya Manis diambil dari kampung dan tinggal bersama dengan pakciknya selama cuti sekolah berlangsung. Maka disini lah bermula segala-galanya <--- fuhh ayat... bulih dapat anugerah sastera ni...kihkihkihkihkih


Isteri kepada pakciknya tidak dapat menahan air mata apabila si Manis meluahkan perasaannya. Tentang susahnya kehidupan. Tentang pahitnya kehidupan. Dan yang paling tidak tertahan apabila Manis bercakap tentang kematian. Tersentap. Memang hati makciknya tersentap. Bercakap mengenai kematian dengan seorang kanak-kanak bukan semudah yang disangka. Hati makciknya bagai terhempas di batu. Pecah berderai. Air mata tidak dapat dibendung. Pakciknya juga terdiam apabila mendengar luahan hati Manis. Dan Manis pun menghabiskan musim cuti sekolah di rumah pakciknya. Walaupun cuti sekolah, Manis juga menghadiri tuisyen yang dihadiri oleh sepupunya, iaitu anak pakciknya. Di kelas tuisyen tersebut, Manis belajar membaca, mengira dan menulis, semuanya dalam bahasa 'kulit putih'. Manis seronok. Manis gembira. Manis suka semua pengalaman yang baru. Manis juga beriya-iya menceritakan pengalaman berada di kelas tuisyen kepada makciknya. Sehinggakan Manis begitu teruja berkawan dengan kawan-kawan baru yang berlainan bangsa. Sebab Manis tidak pernah mengenali seorang pun kawan-kawan dari bangsa asing, selain daripada bangsanya sendiri. Hubungan Manis dengan makciknya juga semakin akrab. Sebab makciknya banyak menghabiskan masa melayan Manis.


Beberapa hari lagi Manis akan dihantar pulang ke kampung untuk bersekolah. Beg sekolah sudah dibeli kerana beg sekolah Manis koyak digigit tikus. Beg sekolah yang koyak itulah dibawa ke rumah pakciknya untuk membawa baju yang dibawa. Kasut sekolah dan peralatan sekolah juga sudah disediakan. Baju-baju yang baru dibeli juga kini dipakai oleh Manis. Manis gembira. Makciknya lebih gembira.


Tapi makciknya dilemma. Bukan apa. Makciknya cuma isteri kepada pakciknya. Sedangkan Manis juga masih mempunyai makcik-makcik sebelah ibunya. Mereka lebih berhak untuk menjaga Manis. Sejahat-jahat mereka, mereka tetap mempunyai hubungan darah. Kerana jika mereka memarahi Manis dengan tujuan mengajar untuk menjadi orang yang berguna, sekurang-kurangnya orang di sekeliling tidak berasa hati dan mereka akan berkata ' ala, biasalah. Mereka marah sebab mahu mengajar anak buah sendiri'. Sebaik-baik makciknya pun tetap orang lain. Sekiranya makciknya memarahi Manis, juga tujuan untuk mengajar sekiranya dia melakukan kesilapan, orang sekeliling tetap akan memandang serong. Orang sekeliling tetap akan berkata 'mentang-mentang bukan anak saudara dia sendiri, suka-suka hati marah'.....Nampak dua keadaan yang berbeza ini.
Namun, sekiranya bukan isteri pakciknya dan pakciknya yang mengambil berat dan pihak yang lebih berhak mengambil sikap diam dan lihat dan tidak ambil peduli. Entahlah mungkin mereka mempunyai alasan yang tersendiri. Namun harus diingat, Manis adalah satu-satunya peninggalan saudara mereka. Saudara sedarah mereka (fuhhh ayat.... tatap dapat la anugerah sastera ni). Yang menjadi mangsa adalah Manis. Kesian Manis. Manis anak yang baik. Manis bukan minta wang ringgit. Manis cuma dahagakan kasih sayang seorang ibu. Seorang kanak-kanak memerlukan tunjuk ajar seorang ibu. Kini makciknya menjadi serba salah. Setiap hari Manis minta dijaga dan tinggal bersama makciknya. Dengan pakciknya juga Manis meminta. Dengan sepupunya juga Manis meminta. Kini Manis juga sudah mengatakan kepada pembantu rumah pakciknya yang Manis tidak mahu pulang ke kampung dan ingin bersekolah bersama sepupunya.
Kini pakciknya dalam dilemma. Makciknya pun begitu. Cubit paha kiri yang gebu, paha kanan yang gebu juga akan terasa sakit.
TAMAT
Amacam....gua bulih tulis CERPEN kan.... ishhh..kalau gua tulis, senang2 ni menang <-- ya kawan-kawan, ada sifat-sifat riak di sana...isshhhhh nah.. ini indak bulih begini ni tau..terang2 la berdusa sudah kan.....
Jadi sekiranya anda mempunyai pendapat tentang Cerita Manis sila taipkan CM dan hantarkan ke..... 01234, tekan send pun indak dapat...kahkahkahkahkahkahkahkah....ala...sori la bah kawan2, gua ni telampau tinguk rancangan realiti bah ni...itu yang terpengaruh tu. Jadi jangan salahkan gua, sila salahkan rancangan realiti yang berlambak di tv tu <-- gua kan cantik, mana la mau mengaku silap sendiri kan.... see gua terus terang...hahahhahahahaha

Gua selalu berpegang dengan qada dan qadar, dan juga hukum karma. Orang 'putih' bilang wat u give, ur get back...begitu la bah, kalau gua indak silap. Tapi laki gua selalu pesan sama gua...'Mama ni telampau baik bah sama urg, jangan terlalu baik Ma, nanti orang pancung kepala mama tu'.... hah!!! pancung.....larikkkk....

Akhir kata bila la gua kena kasih beli gelang ni ;-D .....laki gua buat indak tau jak tu...ishhh

Puan Saiman 'signning off'....

Monday, June 14, 2010

RACISM in SABAH - updated...

RACISM in SABAH...(oh yessss, gua sendiri yang alami)..... Sekarang ni gua betul2 bingung. Kalau di luar negara, indak jugak gua hairan. Ini di SABAH bah...SABAH......

Gua mau stabilkan dulu kemarahan gua ni. Bukan apa... bah, kalau kita marah, emosi kurang stabil. Bila kurang stabil, minda kita tidak dapat berfikir dengan baik. Bila marah, apa yang akan dikatakan pun kurang baik. Jadi gua kena turunkan dulu paras kemarahan gua. Bila gua sudah ok dan stabil (atau gua sudah ok sepenuhnya) barulah gua akan kasihtau apa yang gua alami.....



ok...ok...sekarang ni gua ok...



Ceritanya begini..................Sabtu (12 June 2010, lebih kurang jam 9.30 pagi). Tempat di WATERWORLD, BUKIT PADANG.





Me, my two sons and my hubby kena beli tiket la bah kan. Tiket yang dikenakan adalah RM40.00, RM10 seorang, ok I paid. Bila masuk jak di sana, kami anak beranak tukar baju dan basahkan badan di tempat yang disediakan, gua pun terus ke kolam budak2. I'm a mother, so I've to watch my boys, right. Laki gua pulak, sibuk2 la ambil gambar gua sama anak-anak gua. Gua masuk la dalam kolam kanak-kanak. Lepas 10 minit, gua nampak laki gua tengah bercerita 'something' ngan guard yang bertugas. Tidak lama lepas tu, terus laki gua datang dekat gua. So this is our conversation...


Laki gua : Ma, tu guard cakap, mama kena buka penutup kepala.




Gua : Kenapa...


Laki gua : Entah, tu guard cakap, durang punya peraturan. Tu guard cakap, kalau tidak buka, mama kena keluar dari kolam.


Gua : Ok..


Bukan saja gua yang di'arah' keluar dari kolam, tapi beberapa individu juga. Gua bukan berpelajaran tinggi. Gua juga bukan berharta. DAN gua bukannya seorang yang mempunyai pangkat dan darjat. Dan gua tahu 'gua' pergi ketempat awam. TAPI, gua sudah pegi SUNWAY LAGOON dan gua juga pernah ke beberapa hotel yang mempunyai kolam, tapi gua tidak pernah diarahkan keluar dari kolam hanya kerana gua memakai TUDUNG.


Kalau gua berada di luar negara (tapi bukan semua negara), gua tidaklah hairan. TAPI gua berada di NEGERI SABAH. NEGERI kelahiran gua. NEGERI yang terkenal dengan sikap ramah dan friendly. Sebelum ke WATERWORLD BUKIT PADANG, gua ada masuk dalam website mereka. TAPI tidak pulak dinyatakan, orang yang tidak bertudung tidak dibenarkan turun ke kolam. Begitu juga masa beli tiket. Gua tidak nampak sebarang papan tanda yang menyatakan ORANG BERTUDUNG TIDAK DIBENARKAN untuk turun ke kolam. Cuma ada satu papan tanda mengenai aturcara berpakaian di kolam renang. Tapi kenapa papan tanda itu diletakkan di dalam kawasan tersebut. Kenapa tidak diletakkan di luar (sebelum kita membayar tiket). Kalau gua tau, gua TIDAK MAHU masuk. Bayar mahal2, last2 kena keluar kolam....


Yang menjadi pertanyaan gua sekarang ni. Gua muslim. Gua memang pakai tudung. Dan memang ada baju mandi untuk perempuan muslim mandi. Gua berada di Malaysia. Spesifiknya, di SABAH. Negeri kelahiran gua. Gua mandi di tempat awam. Pergi ofis gua pakai tudung. Pergi kemana-mana pun gua pakai tudung. Gua Muslim. Tapi apa pasal pula kalau gua mau pegi KOLAM YANG BERBAYAR, gua dikehendaki buka tudung. Memakai tudung adalah WAJIB bagi setiap perempaun ISLAM. Bukan mahu meninggikan diri. TAPI. Gua pernah mandi di hotel bertaraf 5 bintang. Dengan memakai pakaian renang muslimah. TAPI gua langsung tidak diarahkan keluar dari kolam. Kenapa mesti di SABAH. Sehinggakan ada satu family berbangsa lain, cakap dengan gua..'Its unfair' we are Malaysian. Memang betul. Tapi apa boleh buat kan, semuanya sudah dalam peraturan tempat ni.


Memang gua sedih. Memang gua sakit hati. Dan memang gua malu apabila diarahkan keluar dari kolam. Gua tidak marah dengan guard tu. Gua tau, dia hanya menjalankan tugas. Dia pun makan gaji. Gua pun nampak guard tu serba salah bagitau gua. Yang gua hairan, website WATER WORLD ini juga dapat dilayari melalui website ini.


Gua tahu, ada jugak kamurang2 di luar sana akan mengambil sikap mendiamkan diri. Sebab anda tidak kenal gua dan gua pun tidak kenal kamurang. TAPI. Macam mana kalau gua ni, bestfriend kamurang. Kawan kamurang. Kakak, adik ataupun saudara kamurang. Sanggup kah kamurang nampak hanya pasal tudung saudara kamurang tidak dibenarkan bersuka ria. Atau barangkali masih ada yang beranggapan orang muslim ini terrorist?? Ataupun barangkali orang-orang yang bertudung mempunyai penyakit berjangkit. Susah gua mau bayangkan...(tiba-tiba gua teringatkan cerita dari Barat<--gua lupa tajuk cerita ini, apabila seorang budak ber'kulit hitam' masuk ke kolam. Semua orang berkulit putih keluar dari kolam itu kerana mereka menganggap air dalam kolam itu 'tercemar').



Gua sudah meluahkan perasaan gua dalam blog gua ini. Gua akan tulis pengalaman gua ni dalam suratkhabar perdana pula. Tunggu dan lihat....



Oh ya..... mesti kamurang hairan kan, tiba2 gua sebut 'my sons', mana pulak tiba2 datang seorang kan..hehehhehehe...inilah dia....


My son with his 1st cousin. My hubby nephew. He lost his mother when he was 4. Same age with my son, now 7.
During this school holiday, he stayed with us. Dan akan hantar balik ke kampung pada sabtu ni (sebab Isnin depan sekolah sudah kan). Beberapa hari ni, anak gua ni, kasih tau sama gua, yang dia tidak mau balik sekolah di kampung, dia mahu sekolah di KK. Dia bersungguh2 mau tinggal sama gua. Kadang2 dia panggil gua auntie dan kadang2 tersasul jugak dia panggil gua mama. Gua anggap anak ni sudah macam anak gua sendiri. Tapi dia masih ada bapa. Dan saudara sebelah bapa dia. Sekarang ni gua serba salah. Laki gua pun serba salah....alahai.... Selain daripada anak2 saudara gua sendiri, anak gua ini jugaklah menjadi kesayangan gua...
Puan Saiman 'signning off'......




















Wednesday, June 9, 2010

I love Sandakan



Ok...seperti yang gua janjikan. Inilah gambar2 masa gua pegi Sandakan 2 minggu lepas. Kita tengok2 gambar la ah..... Gambar ni tidak ikut susunan. Gua upload, apa yang keluar, itulah yang gua cerita <---biasalah orang 'rajin' mmg begitu tu...



Ini hotel lobby (Swiss-In Waterfront, Sandakan). Sorry lah. Tidak terambil pulak gambar bilik ( tu bilik quite small, tapi very clean) . Lepas check-in, letak saja beg, terus pegi cari makan...hehehehehhehe.... biasalah gua kan cantik....kahkahkahkahkahkah... Lagipun, gua sampai jak di hotel ni, malam sudah lorrr.....

Ini pulak pemandangan di depan hotel tu. Hotel ni berhadapan dengan laut. Tempat ok la. Parking di hotel ni memang tiada masalah. Sebab ada staff hotel yang akan bantu kasih parking kereta kita. Kunci kereta kita nanti, hotel staff akan letak di reception. Senangkan..... (wah promote ni). Gua suka tinggal di hotel ni sebab.......


Mau cari makan pun senang. Mau beli junk food atau toiletries pun senang. Ada supermarket...(isshhhh lupa pulak nama supermarket ni) tapi semua benda pun ada, yang mau tahan cuma RM nya... Tapi... kepada sesiapa yang ada anak2 yang aktif, haruslah berwaspada. Sebabnya.... nampak orang yang duduk tu (ala yang cuma nampak belakang tu) dia duduk di atas tiang besi yang agak rendah. Cuba perhatikan, tiang tu cuma disambung rantai besi dan itu sahaja. Bayangkan kalau budak2 berlari kearah tiang tu....palis-palis, gua indak mau bayangkan.... Di samping itu juga (wah ayat.... ada beberapa remaja yang duduk di batu2 di luar rantai besi tu. Bayangkan kalau tidak bernasib baik, jatuh...... dalam owhh laut....laut lain cerita, batu lagi besar-besar....



Ini pulak jalan di kawasan 'English Tea Restaurant' dan juga Agnes Keith House.



Di kawasan English Tea House....





Best betul dapat duduk2 di bawah pokok ni. Boleh nampak laut dan kawasan bandar Sandakan dari tempat ni.


Model yang tidak puas hati dengan bayaran yang diberikan. Nampak muka tu, marung (baca : masam) jak bah tu muka...ishhhh...geram......



Nasib baik ni tempat cantik. Jadi tahap kemarahan turun dengan mendadak...kahkahkahkahkahkahkah.....



Cantik kan... pondok kecil ni terletak di antara tempat jual tiket dan 'Rumah Agnes Keith'. Gua betul2 suka tempat ni. Entahlah... bila pertama kali nampak kan...tiba2 gua teringat cerita The Bridges of Madison County. Sebab pondok tu 'macam' tempat laluan kereta dalam cerita tu. Cuma bezanya dalam cerita tu, tempat laluan kereta tu besar dan panjang. Ini kecil saja. Isshhhh...apa ni, gua melalut pegi cerita pasal movie pulak ni <--- tapi ini cerita gua betul2 suka...



Penanda arah..gua suka penanda arah. Kalau ini tiada, bisa sesat gue....
Lepas beli tiket. Cuma dua orang saja dikenakan. RM2 seorang. Kanak2 free. Nampak senyuman model berbaju biru tu. Dengan penuh gembira. Sebab dijanjikan aiskrim.... Model berbaju kuning tu model antarabangsa. Bayaran mahal. Kalau mau panggil untuk dijadikan model swimming suit...HARUS...bayaran mencecah jutaan pound...kahkahkahkahkahkahkah.....*pengsan*...

Oh ya, tidak dibenarkan mengambil gambar di dalam 'Rumah Agnes Keith'. Dan salah satu gambar yang terdapat dalam rumah tersebut adalah gambar seseorang (gua lupa pula siapa) yang mana gambarnya telah diambil di tempat ini........

di tempat 'minuman burung'. Jadi agar tidak 'kempunan' gua minta anak gua berdiri, macam di gambar tersebut. Wah....ensem sungguh model ni.

Isshhhh..... bini siapa la yang cantik menawan tu.....kahkahkahkahkahkahkahkahkahkahkah ..... ya..ya... gua tau la, sekarang ni lebih2 sudah gua memuji diri sendiri kan... biasalah gua kan lemah lembut.....(sila pengsan).....






Puan Saiman 'signning off'.....














Monday, June 7, 2010

Sila percaya


Ellloooo kawan-kawan..... Ok, seperti biasa, kalau hari Isnin, gua memang sibuk <----- Sila percaya....
Ok, gua ada mau bagi satu cerita yang gua alami bersama laki gua ketika kami bercuti. Jangan risau....cerita ini bersih dan suci <--- Sila percaya..
Gua memang suka berjalan2 menghabiskan duit laki gua <--- sila percaya... muahahahhahaa.... laki gua memang tahu hal ini. Tidak percaya, sila tanya laki gua <--- kalau berani tanya la..dan sila mention blog gua sama laki gua ok. Kalau tidak, laki gua akan hairan dari mana kamurang tau, gua bukan apa, gua takut laki gua nanti sangka, kamurang ni ada kaitan sama Nujum Pak Belalang....
Ini adalah cerita berkenaan hotel yang pernah gua tinggal masa gua bercuti dahulu dan tempat ini bukan di Negeri Di bawah Bayu <---- gua sanggup bertarung nyawa demi negeri gua ini <--- ya kawan-kawan, gua ada unsur-unsur semangat patriotik ..hehehehehe
Gua tinggal di hotel ni selama 6 hari 5 malam. Hari pertama, kedua dan ketiga, berjalan dengan baik dan aman sentosa. Malam ke-empat. Sesuatu telah terjadi. .....ting...tong.....ting...tong....tok...tok...tok....(bell bilik berbunyi). Gua bangun. Tinguk jam 12.15 pagi. Sebagai seorang bini yang cantik dan baik hati serta gebu dan bersopan santun <--- sila percaya..... gua kasih bangun laki gua. Ada orang tekan bell dan ketuk pintu. Laki gua pegi tinguk. Gua duduk dan dengar. Bila sampai di pintu, gua dengar perbualan ini.
Orang di pintu : Selamat malam, Encik Saiman....
Laki gua yang ensem : Ya..selamat malam...
Orang di pintu : Saya ........ Ketua Security di sini. Maaf mengganggu. Saya terima laporan yang pintu bilik encik ini terbuka. Itu sebab saya buat pemeriksaan.
Laki gua yang ensem : Macam mana kamu nampak pintu ni terbuka...
Orang di pintu : Tu (sambil menunjukkan sesuatu). Melalui CCTV.
Laki gua yang ensem : Oh ok, terima kasih.
Orang di pintu : Sila kunci pintu dan selak sekali. Terima kasih dan selamat malam.
Laki gua yang ensem : Ok, terima kasih. Selamat malam.
Gua dengar laki gua tutup pintu dan selak sekali. Lepas tu laki gua naik katil. Tiada apa2 yang berlaku selepas itu sebab laki gua tidur begitu jugak gua. Tiada sebarang komunikasi berlaku antara gua sama laki gua.
Pagi tu, bila bersarapan bersama.....
Laki gua yang ensem : Ma.... semalam sebelum kita tidur, papa ada kunci pintu bah kan...
Gua yang cantik : Ada...
Laki gua yang ensem : Hairan...macam mana pintu tu bulih terbuka tu ah...
Gua yang cantik : Ala...mungkin tidak tertutup rapat bah tu...
Laki gua yang ensem : Ya, barangkali la kan...
Selepas itu, laki gua yang ensem, gua sama anak gua pegi berjoli2.... dan lupakan terus cerita pasal pintu....
Malam terakhir di hotel tersebut.....
ting...tong...ting...tong.......tok..tok...tok.... Gua bangun. Tinguk jam. 12.15 pagi. Gua kasih bangun laki gua. Biasalah guakan bini yang cantik. Jadi tugas gua cuma pasang telinga. Laki gua pegi buka pintu.
Orang di pintu : Selamat pagi. Saya dari room servis. Ini selimut yang tuan minta.
Laki gua : Errr...selimut. Kami tiada minta selimut.
Orang di pintu : Oh ya ka...maaf tuan. Tapi kami terima panggilan dari bilik *** ini. Yang tuan minta selimut.
Laki gua : Oh ya ka...tapi setahu saya tiada pulak kami minta. Isteri sama anak saya pun sudah tidur. Tiada orang yang minta tu.
Orang di pintu : Oh ya ka... tidak apa la tuan, kebetulan saya sudah hantar, ambil saja la.
Laki gua : Oh...ya la. Terima kasih.
Lepas tu gua dengar laki gua tutup pintu dan selaknya sekali....
Laki gua yang ensem : Ada orang hantar selimut..dia cakap kita minta...
Gua yang cantik : Oh.. mungkin durang salah bilik tu..
Laki gua yang ensem : Ya la, barangkali....
Laki gua tidur dan gua pun terus tidur. Tiada apa2 lagi berlaku. Sehinggalah 1 jam kemudian......
Kringg....kringggg...kringg......
Isshhhhh..........semalam orang ketuk pintu. Tadi orang hantar selimut...sekarang bunyi telefon lagi. Laki gua angkat. Gua pasang telinga. Bukan cemburu. Tapi gua musykil jugak, siapa yang telefon 1.15 pagi ni.
Laki gua yang ensem : Hello....
Orang di hujung talian telefon : Maaf menggangu Encik.... Kami nampak melalui CCTV ni, pintu bilik encik terbuka. Boleh tutup pintu...
Laki gua yang ensem : Ahh...saya sudah tutup tadi, siap kunci lagi...
Orang di hujung talian telefon : Boleh encik tolong periksa.... no bilik encik *** kan....
Laki gua yang ensem : Ya... ok terima kasih. Sekejap lagi saya periksa.
Lepas laki gua letak telefon. Gua terus pasang lampu bilik..
Gua yang cantik : Kenapa ???
Laki gua yang ensem : Entah..durang cakap papa belum tutup pintu..
Gua : Ehhh... bukan sudah tutup ka tadi...
Laki gua sambil berjalan ke pintu : Ya..sudah bah..
Sah.....pintu bilik terbuka. Tidak juga buka besar, tapi cukup la menyisipkan badan untuk masuk ke bilik.
Laki gua yang ensem : Papa turun sekejap ah...
Gua yang cantik : pegi mana....
Laki gua yang ensem : Mau pegi lobby kejap.. Tutup pintu ni dan kunci. Jangan tidur. Jaga abang (anak gua). Jangan takut tiada apa2 tu. Jangan off lampu. Biar bilik terang. Dan jangan masuk tandas sampai papa balik.
Gua yang cantik dan takut : Ikut.....
Laki gua yang masih ensem : Jangan la. Tunggu sekejap. Jaga abang. Tiada apa2 tu. Papa pegi jumpa orang yang hantar selimut tadi dulu.
Gua yang masih cantik dan takut : Ok...jangan lama ah...
Laki gua yang ensem : .....angguk terus kiss dahi gua <--- sila percaya.
15 minit lepas tu ......
ting...tong.....
Gua yang masih lagi cantik dan tetap maintain takut : Siapa tu.....
Laki gua yang ensem : Papa...buka pintu...
Gua terus buka pintu......
Lepas masuk bilik, laki gua tutup dan kunci bilik...
Laki gua yang ensem : Papa pegi jumpa orang yang hantar selimut tadi tu. Dia sendiri cakap, dia dengar papa ada tutup dan kunci pintu. Dan memang ada panggilan dari bilik kita minta selimut. Sebab lepas dia hantar selimut, tiada lagi orang minta selimut. Kalau durang salah hantar, mesti orang yang minta selimut tu kol balik kan...
Gua yang cantik dan masih lagi takut : Jadi..apa la yang kita buat sekarang ni <--- jangan kamurang salah sangka ah..bukan buat apa2....maksud gua, minta pindah bilik ka.....kena kasih beli gelang ka..oppsssss
Laki gua yang ensem : Tadi di lobby ada offer kita pindah bilik, tapi papa cakap indak payah la. Sebab kita check out sudah pagi ni kan. Lagipun, macam mana mau pindah. Abang tengah tidur. Belum kemas lagi....
Gua yang takut tapi masih lagi cantik : Oh ya la..... <--- see...gua ni dengar cakap laki... gua dengar cakap supaya kena kasih beli gelang ...opssssss
Laki gua kasih off lampu bilik kecuali lampu dekat pintu bilik... Walaupun takut tapi gua tertidur jugak...apa tidak, mengantuk bah...
Dan pagi pun menjelma..... takut2 pun, gua tatap bangun jam 9 lebih....
Lepas mandi, pegi breakfast, naik balik pegi bilik, packing dan terus berambus dari bilik berhantu tu......
Ok..... sila takut. Sebab cerita ini memang benar-benar terjadi <-----sila takut....... dan terdengarlah sayup-sayup kejauhan bunyi anjing melolong bersahut-sahutan.... disinari oleh cahaya bulan penuh dan terdengar-dengar jugak bunyi burung hantu berbunyi <---- aiiyyyaaaa.... ini sudah lebih.....saja la gua mau kasih kesan bunyi sikit.....supaya cerita ni jadi kick sikit ma <----- dan SILA PERCAYA cerita ini....
Puan Saiman 'signning off'....


Thursday, June 3, 2010

My boifren story...



Elooooo..... ok..ok gua tau, kamurang mmg mau tinguk gambar2 masa gua pegi cuti hari tu kan. Sabar yer kawan-kawan. Sekarang ni gua belum ada masa lagi mau upload. Banyak betul kerja gua, yang gua kena settle. Sebagai seorang yang cantik, gebu, sopan santun dan lemah lembut (sila percaya...hahahahahaha)... kerja di utamakan la...aiseymen..(kena puji diri sendiri la ni kan, seperti biasa la bah)...kihkihkihkihkih



Ok... ini kali gua indak mau cerita pasal cuti gua tu. Cuma apa yang mau kestau, cuti gua kali ni memang best (sampai tu laki gua sudah janji mau pegi Sandakan) wah...gua gembira (kalau anda gembira tepuk tangan..pok..pok..pok...hehehhehehe <--- yer kawan2, kegembiraan gua melebihi kegembiraan anak gua yer...). Isshhh apa ni..gua bukan mau cakap pasal ni, tapi gua mau cakap pasal hujan lebat yang melanda KK kelmarin petang (02/06/2010)... sudah la langit berdentum-dentum.. tu hujan punyalah kuat. Sana sini bah banjir. Kalau biasa gua akan keluar ofis jam 4.45 petang, kelmarin, 4.30 petang... bukan apa. kawasan perumahan gua tu memang kawasan banjir. Syukur jugak, selama gua tinggal di sana, indak pernah rumah gua banjir (palis-palis kan). Tapi gua kesian juga sama kereta-kereta yang terkandas tu. Semuanya parking di tepi2 jalan dekat rumah gua. Asal gua pegi dapur, gua nampak la kereta2 ni. Macam mana jugak mau lalu/limpas kan, kalau tu jalan raya penuh air.. macam air sungai.... ishhhh...kesian betul..



Gua faham jugak perasaan orang yang terperangkap dalam banjir ni. sebab gua pernah melaluinya. 2 kali... ya 2 kali.... kalau dalam kereta tu macam2 boleh berlaku kan. Sudahlah tidak dapat keluar dari kereta. Mana menahan mau buang air kecil lagi..bagus2 kalau mau kencing..kalau air besar aka ber*k...nah amacam..... itu kalau kita saja, kalau kebetulan ada bawa anak...nah, abis..... lebih2 lagi kalau ada permintaan mau makan kfc ka, mau minta makan pizza ka, mau minta makan sup tulang ka...(ishhhh.... macam gua jak yang mau makan kan, pura-pura jak bah. Cakap saja anak yang mau makan....'wink2'... ini skill gua mau minta sama laki gua ni. Gua mau makan, sebut jak tu anak yang mau, gerenti dapat <---- kecuali minta beli gelang. Kan anak gua boy... mana bulih kasih pakai gelang. Tapi kalau anak gua perempuan...lamaaaaa sudah gua dapat tu). Aikkkk...... apa bah gua cerita ni. Keluar tajuk sudah ni...isshhhh.....


Jadi kepada sesiapa yang tinggal di kawasan rendah tu. Berhati-hati ok. Dan sebelum gua lupa, gua ingin mengwar-warkan khabar ini. Sila ke blog INI..... banyak informasi yang Uncle Lee bagi. Masa lunch hour tadi pun, gua pulang sekejap check torchlight/lampu suluh di rumah gua. Bukan apa.... untuk keselamatan keluarga gua jugak. Gua mau kumpul adik beradik gua di rumah my parents hujung minggu ni...kalau mau tau sebab apa..pegi la baca posting uncle lee tu. Memang berguna betul.

Gambar di atas ni adalah gambar terbaru anak gua. Amacam ensem kan...(ya..ya...gua tau, gua puji anak sendiri <--- indak berdusa bah tu kan...kikihkihkihkih...) nampak ka muka tu masam jak kan. Tu mulut pun bulih sangkut hanger tu. Entah kenapa sekarang ni, susah betul mau ambil gambar dia... ada jak dia buat.... bertapuk la, marah-marah la.... tapi gua indak peduli gua ambil jak gambar dia..isshhh..jangan kamurang lupa, gua ni kan kuku besi....hahahahhaha. Oh ya, sori gambar indak berapa best, gua ambil pakai henpon gua jak...

p/s : Nah...gelap sudah di luar...sepa yg risau psl banjir tu, minta la excuse plg awal...kihkihkihkihkih...jgn lupa, sblm jumpa bos kamu, sebut nama sia 3 kali. Kalau mujarab, mlm ni panggang ayam 1 ekur, telur rebus 10 biji, nasi kuning (masak 2 pot), daging masak rendang, sama air lemenit (cari botol hitam yang stail dulu2 tu ah)..... lepas semua tu siap, hantar pegi rumah gua....(permintaan ini adalah menunjukkan gua indak payah masak ni malam...muahahahahahahahaha..)



Sila abaikan perasaan gua skrg ni. Sebab di luar tu betul2 gelap.... oh ya!!! tajuk di atas tu tiada kena mengena sama ini cerita. Sajalah bagi saspen sikit....muahahahahhahaha




Puan Saiman 'signning off'....